यशाच्या व प्रसिद्धीच्या शिखरावर गेले की इतर लोक न्यून शोधणारच - हा मनुष्यस्वभावच आहे. त्याकडे दुर्लक्ष करा.
अधिकार आ जाने के बाद सत्ता के मद में मनुष्य ‘साहब’ से ‘लाटसाहब’ बन ही जाता है।
चाहे कितना भी क्यों न खुजलाओ, मगर फिर भी खुजली ठीक नहीं होती, उसपर मरहम ही लगाना पड़ता है।
साक्षात मृत्यूपेक्षाही ‘शारीरिक व मानसिक क्लेश’ हाच मानवावर सत्ता गाजविणारा खरा हुकूमशाह आहे आणि ह्याचा नाश ‘श्रीश्‍वासम्’ने होतो.
प्रत्येक मनुष्य स्वत:ची गती स्वत: उत्पन्न करतो. मी स्वर्गात जाणार की नरकात, मला चांगला जन्म मिळणार की नाही व मला मोक्ष मिळणार की नाही हे सगळे माझ्या स्वत:च्या कृतीवर अवलंबून आहे, माझ्या मुलांनी श्राद्ध, तिथी घालण्यावर नाही.
